Wiernik Andrzej

Andrzej Wiernik urodził się w Wałbrzychu jako trzeci syn Henryka Wiernika i Zofii Vejvody (jej ojciec był Słowakiem). W czasach okupacji niemieckiej wychowywał się wraz z dwoma braćmi: Ryszardem (prawdziwe imię Henryk) i Bogusławem w małej kamieniczce rodzinnego miasta. Ojciec, matematyk z wykształcenia, był oficerem AK; po zakończeniu wojny pracował w kopalni. Młodość spędził pomiędzy rodzinnym miastem a Rzeszowem (Przybyszówka), skąd pochodziła rodzina jego taty.

Po ukończeniu szkoły średniej studiował na AWF, pisząc pracę dyplomową z rehabilitacji. Uprawiał wiele dyscyplin sportu; piłkę nożną, ręczną, koszykówkę, boks, biegi sprinterskie, bieg przez płotki, skoki w dal i wzwyż, narciarstwo, pływanie.

W trakcie studiów powołany do wojska, został zakwalifikowany do jednostki Czerwonych Beretów - 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej pod dowództwem gen. Edwina Rozłubirskiego (dosłużył się stopnia podporucznika). W trakcie służby wybrany jako lektor do tworzącego się krakowskiego ośrodka regionalnego TVP na Krzemionkach. Został pierwszym prowadzącym programu informacyjnego "Kronika", współpracując m.in. z Leszkiem Mazanem, Andrzejem Szelągiem, Tadeuszem Metzem (Tikum-Takum), Aleksandrem Kurziusem i wieloma innymi. Jego głos i niepowtarzalna dykcja uczyniły go najbardziej rozpoznawalną postacią wczesnego okresu krakowskiego ośrodka telewizji.

Zrezygnował z telewizji, nie godząc się na wstąpienie do partii; związał się z krakowskim ośrodkiem radiowym na ulicy Szlak, gdzie przez następne lata dał się poznać jako lektor i prowadzący wielu programów i audycji. Funkcje te łączył z prowadzeniem rozgłośni w Nowej Hucie, nagraniami studyjnymi do filmów i komentarzami sportowymi. Po 1989 pracował w domach studenckich i tylko okazjonalnie pojawiał się na antenie.

Kolejnym etapem było Radio RMF; nowa, prężna prywatna stacja w Małopolsce. Zarekomendowany przez Wojciecha Padjasa i Edwarda Miszczaka, pojawił się na Kopcu, by zostać wiodącym głosem w reklamach i jinglach rozgłośni. Niezapomniane zapowiedzi Rosyjskiej Ruletki, audycji RMF-owskich ponownie uczyniły go słynnym głosem regionu. Z upływem czasu został mentorem następnego pokolenia lektorów w Małopolsce, wliczając Małgorzatę Krzysicę, Alinę Kamińską, Przemysława Nikla,  Krzysztofa Gadacza i wielu innych.

- Andrzej dostał „przykaz” od właściciela radia RMF FM Stanisława Tyczyńskiego opiekowania się ludźmi, którzy zaczynają się parać sztuką czytania. Miał to robić. Czy robił? Nie sądzę (śmiech). Ale my mogliśmy się uczyć, podpatrując go. W jednym pomieszczeniu stał mikrofon, biurka, magnetofony i tam mogliśmy Andrzeja podglądać i wyciągać dla siebie wnioski.
Imponował mi. Fantastyczny głos i umiejętność pracy, malowania tym głosem… Często mówię, że to jest malowanie obrazów, a nie czytanie. Był moim guru i chciałem dociec, gdzie się tego nauczył. „Pan to już chyba wszystko wie na temat czytania?” A on: „Wiesz, czytam już ponad trzydzieści lat i nadal się tego uczę” - powiedział nam w wywiadzie Przemysław Nikiel.

Andrzej Wiernik zmarł na raka 10 października 1999 roku. - Miał raka języka. Amputowano mu język lub jego fragmenty. I właśnie ta część ciała - w zestawieniu z jego profesją, z jego geniuszem - robiła na mnie największe wrażenie - mówi w materiale wspomnieniowym Andrzej Wiernik - głos RMF FM krakowski dziennikarz Leszek Mazan.

(źródło: wikipedia.org, materiały własne, youtube.com)