Odmiany puryzmu językowego

Tytuł: Puryzm językowy – jak nie stać się nadgorliwym obrońcą języka polskiego?
Autor: Karolina Żyłowska
Źródło: https://polszczyzna.pl/puryzm-jezykowy-jak-nie-stac-sie-nadgorliwym-obro...
Data publikacji: 19.07.2019

Możemy wyróżnić cztery odmiany puryzmu językowego:

Puryzm egocentryczny – to na szczęście najrzadziej występująca odmiana puryzmu językowego. Tacy puryści uważają siebie za wzorzec językowy. Twierdzą, że tylko ich zdanie jest słuszne. Pouczają innych, jak poprawnie należy mówić i pisać, zważając tylko na własne przekonania. A jak wiadomo, każdy może się mylić.

Puryzm tradycjonalistyczny – purysta tradycjonalistyczny nie godzi się na jakiekolwiek zmiany, zapożyczenia, innowacje, a nawet rozwój języka. Nie potrafi pójść na kompromis i uparcie będzie poprawiał każdego, kto zamiast pójść pleć do ogrodu – pójdzie pielić do ogrodu. Tradycjonaliści twierdzą, że piękno języka oparte jest właśnie na jego historii, a nie na możliwościach rozwoju.

Puryzm elitarny – odmiana oparta jest na zasadzie utrzymania języka w sztywnych, standardowych normach. Puryści elitarni nie lubią zatem wpływów z języka młodzieżowego, urzędowego i korpomowy [...]. Co więcej, puryzm elitarny charakteryzuje się także walką o wykorzenienie regionalizmów. Jest to odmiana powszechnie widoczna w środowiskach elitarnych bądź u osób wysoko postawionych.

Puryzm nacjonalistyczny – postawa ta związana jest z niechęcią wobec wpływów językowych z zagranicy. Puryści nacjonalistyczni nie lubią germanizmów, rusycyzmów, anglicyzmów i wszystkich obcych wpływów na nasz język. Potrafią podjąć próbę wykorzenienia takich słów jak: smartfon, fast food, a nawet menadżer. Wierzą, że każde z tych słów można zastąpić innym, polskim słowem. Niestety nie zawsze jest to możliwe, bo w jaki sposób zastąpić anglicyzm, jakim jest fitness, polskim słowem?

Polecamy cały artykuł dostępny na portalu Polszczyzna.pl.